Flores de entroido

 

As flores fritidas son típicas do entroido, moi crocantes e agradables se están recén feitas, con gusto a anís e a limón. Ademais son moi bonitas, a min recórdanme os xardíns de mirtos recortados que hai nos pazos galegos, e que é o momento de visitar, porque xa floreceron as camelias. Din que marzo é o mellor mes para as camelias. Este sábado iremos visitar o pazo do Faramello, se non chove demasiado. E logo iremos onde os meus sogros a comer o cocido (devezo por ver esa montaña de filloas).

 

Merquei un molde para fritir flores nunha ferretería que está liquidando... como tantos comercios do centro da cidade. É de ferro, cun mango longo, nisto reproduce os vellos moldes e cazos para cociñar sobre lume de leña. Lin que para conservalo non hai que lavalo con auga e xabón, senón secar o aceite e gardalo nun papel de estraza.

 

A receita é máis fácil imposible, salvo que como todos os fritos, hai que ter conta da temperatura do aceite (nin frío nin que bote fume) e usalo limpo. Tamén, é bon escorrer os fritos sobre papel absorbente, pero só un momento, porque se os deixamos aí ao final se empapan. É mellor pasalos a unha reixa.

 

A masa é como a dos freixós, pero con leite soa, e algo máis espesa. Cando mollamos o molde quente na masa, debe quedar cuberto por unha capa grosa, se é demasiado fina quedará moi crocante pero con pouco sabor e moi fráxil.

 

 

A masa fíxena un pouco a ollo, é a cantidade máis pequena posible. Saen como unha ducia de flores.

 

Ingredientes:

- 1 ovo

- 150 ml de leite enteiro

- 100 gr de fariña de trigo

- 1 pizca de sal

- 1 culleriña de café de zucre

- 1 copiña de anís

- raiadura de limón a gusto (eu puxen un pequeno)

- 1 l de aceite de xirasol para fritir, pode ser de oliva  suave(claro)

- Zucre glas ou normal para botar por riba

 

Nun bol fondo, cun batidor de man, batir o ovo co zucre e a pizca de sal. Engadir o leite, a raiadura de limón e o anis e batir un pouco. Engadir a fariña e remexer ben, que non queden grumos. Esta masa, como a dos freixós, hai que deixala repousar media hora, e logo, antes de usala, movela para levantar a fariña, que estará no fondo.

 

Quentamos o aceite (polo menos medio litro, pero dependerá do cacharro) nunha tixola ou nun cazo. Eu usei un cazo pequeno.

 

Cando o aceite empece a quentarse, meter o molde no cazo para que tamén se quente ben. Sacamos o molde do aceite e metémolo na masa, que quede pola metade (mínimo un centímetro arriba sen mollar), e logo no aceite. Fará burbullas e algo de ruído, pero se dora deseguida. Cando colla cor, movemos o molde para que se despegue a flor, se non, axudamos cun tenedor para que baixe. Deixamos que se termine de fritir e quitámola cunha espumadeira. Deixamos escorrer a flor nun papel absorbente un momento, e logo  pasámola a unha reixa.

 

Volvemos quentar o molde no aceite e continuamos; aínda que pareza pesado, as flores son menos c. que as filloas, e bastante menos perigosas para os dedos.

 

A medida que acabamos a masa, temos que pasala a un recipiente máis pequeno, para que o molde sempre quede cuberto ata a metade.

 

Botamos zucre (glas ou normal) en abundancia por riba, xa que a masa non leva case.

 

Crítica:

Son fáciles de facer e vistosas; a primeira non sae, pasa como coas filloas (polo menos, a min me pasa). A raiadura de limón en vez de engadila á masa, tamén se pode botar por riba unha vez fritidas. Duran un día e medio ou dous días frescas, a partir de aí abrandan e non son o mesmo. O mellor é non alongar a súa vida inutilmente: son estupendas co café despois de comer, para o almorzo e para merendar.