Bica con fariña de millo

Sigo con receitas da terra, aínda que sexan moi retocadas, como esta bica. Apetecíame desde que na cafetería á que vou a media mañá, póñenme un anaquiño de "tarta de millo" que se parece a esta.

 

Tiña fariña de millo (da amarela) na despensa desde había tempo. Busquei e atopei esta receita no blog lacasadecarmela, inspirada á súa vez en bimbaenlacocina. Ademais sae xenial no robot de cociña.

 

Se tivera que servir almorzos a hóspedes, este sería un biscoito moi decente. Primeiro, polo seu gran tamaño, segundo porque é económico, e terceiro, porque non aguanta moito fresco (pola fariña de millo, que endurece).

 

Agora, non é a bica auténtica, que se fai con fariña de trigo e con manteiga de vaca.

 

Ingredientes:

- 4 ovos

- 300 gr de zucre branco

- 200 gr de nata 35% de materia grasa

- 200 gr de manteiga (eu puxen 150 gr de manteiga e 50 gr de manteiga de porco)

- 200 gr de fariña de millo

- 200 gr de fariña de trigo

- 2 sobres de gasificantes combinados (2 brancos e 2 morados)

- sal

- canela e máis zucre

 

Prequentei o forno a 170º. A manteiga, os ovos e a nata deben estar a temperatura ambiente, sobre todo a manteiga.

 

Encamisei un molde grande (28 cm de diámetro) con burato no medio, untándoo con manteiga, logo botando un pouco de fariña e sacudíndoo.

 

No robot, tamicei as fariña co gasificante, 10 segundos a velocidade 5. Apartei. Pesei a nata e a manteiga en dúas cuncas.

 

Montei os ovos co zucre a 40º, 3 minutos, velocidade 4 (co accesorio das palas) e logo outra vez pero sen temperatura, cunha pizca de sal. 

 

A velocidade 3, engadir pouco a pouco a nata, e logo a manteiga en anaquiños. A velocidade 2, engadimos a mestura de fariñas a culleradas; cando levemos a metade, batimos unos segundos a velocidade 4 e continuamos. Rematamos cunha espátula, sempre é mellor non batir de máis a fariña.

 

Botei a masa no molde, sacudino contra a mesa e boteille por riba tres culleradas de zucre mesturado con canela en po.

 

Fíxose no forno durante 30 minutos. A receita orixinal di máis, entre 40 e 45 minutos, pero no meu caso estivo listo antes, cando un palillo longo saiu seco.

 

Crítica:

É curioso, moi axeitado para almorzar, co crocante típico de zucre por riba. A medida que pasan os días, ponse un pouco seco pero non tanto como pensaba (ata catro días ben). O millo vai lembrando un pouco á palla na boca, pero non é desagradable, supoño que pola cantidade de grasa!