Produto impresionante da terra: as cenorias. A receita: tixola de cenorias con cominos

Din que as cenorias son bastante recentes nas hortas galegas. Que fóra de pazos e mosteiros non se cultivaban. Normal, había cousas máis necesarias que sementar... pero coido que xa hai tempo que se poñen, vinte e cinco anos polos menos -vinas plantar a unha veciña da aldea, hai ese tempo. Outra cousa é que se aprecien. É certo que, nunha horta pequena, aquí prefiren leitugas -que sempre se comeron- ou repolos ou fabas, antes cas cenorias.

Cultivalas non é difícil, pero non estou en situación de dar leccións: sementámolas tarde, avanzado o outono, e logo pasaron uns meses como pampas.  Non abonda con largar a semente e agardar. Hai que facer varios clareos de plantas e limpar malas herbas, aínda que é certo que non é necesario sementeiro, bastante pesado. Alá por marzo deron o estirón e agora engordan a modo, demasiado lentamente. Como a horta é pequena e queremos poñer os cultivos de primavera-verán, levantarémolas a finais de abril. Houbo, seguramente, problemas de abono -escaso e pouco maduro- e de terra -demasiado aceda. A isto engadiuse o xabarín, que lles botou o pé varias veces.

Maior fracaso foron os grelos. Non catamos nin un! Deixamos algunhas plantas para semente, saen a un lado da foto. O contrario as acelgas, eternas. Na foto tamén saen unhas poucas.

En resume, non foron cenorias perfectas. Había laranxas e moradas. Por algunha razón descoñecida estas engordaron antes. Son moi feas por fóra, pero tenras, amarelas por dentro e moi, moi doces. Unha sorpresa, vaia.

Para probalas ben, fíxenas de guarnición. É dicir, soas. Pero como non me fiaba, mestureinas con algunhas cenorias laranxas.

A receita provén do libro "Lisboa. Recetas desde el corazón de Portugal" da colección de Lunwerg. Un libro cheo de altos e baixos, pero con preciosas fotografías.

Tixola de cenorias con cominos

Ingredientes:
- 2 cenorias laranxas
- 3 cenorias moradas
- 1/2 culleradiña de postre de cominos enteiros
- chorro de aceite de oliva, medio vaso de auga, sal

Raspamos as cenorias, lavámolas e cortámolas en rodas oblicuas e anchas, sobre 2 cm.

No morteiro, machacamos os cominos sen triturar de todo.

Na tixola seca, tostamos durante uns segundos os cominos. Engadimos o aceite, a auga , as cenorias e o sal. Levamos a ferver e logo baixamos a lume medio. Cocemos tapadas -coa tapa algo levantada- ata que estean tenras, pero firmes. Poden ser 3, 5 ou 8 minutos, depende do duras que sexan. Estas fixéronse en menos de 5 minutos. Debe evaporar toda a auga, de modo que as cenorias se rehoguen e comecen a tomar cor, a caramelizar.

Acompañamos con esta receita un asado en cazuela de cinta de lomo, moi tradicional.